دیدم و اما نرسیدم.....

اگر وفا دیدم زتو جفایت کردم

سلطان آشنا بودی و رهایت کردم

زدستت اگر گریزانم بدان سبب است که

غمم نربودی و  من صدایت کردم

که ای دوست دل من همی خونینست  اما

ز درد بدی از دلم آشنایت کردم

گر سپهر آسای نجوا با یقینش دل کند اما

از آن مهر آشنایان گسل چهره جدایت کردم

می اندرون دل و در اندرون قصر

ز این همه داشته ام با تو حکایتی نکردم

گر شنیدم زتو یه جو عاشقی اما

ز دست این ید سرکش فزون لیاقتی نکردم

گر تو دیدی مرهم صد من یه غازم باز هم

مرهم زخم شقایق بودی و پیدایت نکردم

یک روز که بشکست ز موجی دل تنگت

باز هم زورقی (قایق)را وارد دریا نکردم

آنقدر دویدم پی آن سرو خمین دل

صبح است و هنوزم به تماشا نرسیدم

پاییزم و دل دارم و دریای شرابی

آنقدر دویدم به تو اما نرسیدم........